نحوه ثبت‌ اسناد دریافتنی و پرداختنی در حسابداری

اصول حسابداری بدهکار و بستانکار

واحد مالی به عنوان رکن اساسی مدیریت و ثبت دریافت کنندگان و پرداخت ها در حسابداری و ثبت وضعیت چک ها را بر عهده دارد در صورتی که فرآیند دریافت و پرداخت طولانی مدت باشد و طرفین و شرکت نسبت به یکدیگر متعهد شوند، این امر از طریق گیرندگان و پرداخت های مختلف انجام می شود. در واقع این اسناد همان اسناد نقدی بلند مدت در حسابداری است

چک ها و پیش نویس ها اسناد حساب های دریافتنی هستند که یک شخص حقوقی یا حقیقی در ازای مطالبات از سایر اشخاص یا خدمات ارائه شده دریافت می کند. شخصی که مبلغ بدهی یا خدمت را دریافت می کند باید در تاریخ معینی مبلغ مورد نظر را به طرف مقابل بپردازد. مطالبات در اصل همان چک هایی هستند که از افراد دیگر دریافت می کنید

در تاریخ سررسید، این اسناد باید توسط بانک برداشت و در صورت عدم وجود مبلغ در حساب صادرکننده، مسترد شود. قبل از سررسید مدارک مورد نیاز می توان آنها را به شخص دیگری تحویل داد. به عبارت دیگر از آن استفاده کرد

از دیگر اسناد خزانه بلند مدت در حسابداری می توان به اسناد تعهدآور اشاره کرد. اسناد پرداختنی اسنادی هستند که توسط یک شرکت برای ارائه خدمات و کالا به اشخاص دیگر صادر می شود. در واقع به تعهداتی که در ازای پرداخت بدهی، دریافت کالا یا دریافت وجه ایجاد می شود، اسناد پرداخت گفته می شود

به طور کلی، چک های صادر شده در حساب های بانکی شرکت ها و اشخاص به عنوان اسناد پرداخت تلقی می شود. پرداخت به این گروه از حساب ها به دلایل مختلفی مانند خرید کالا و تجهیزات، پرداخت مالیات و پرداخت اجاره انجام می شود

در صورتی که شخصی هیچ گونه سندی را در اختیار بستانکار قرار ندهد به آن حساب پرداختنی گفته می شود. از آنجایی که بدهی ها ماهیت اعتباری دارند، حساب های دریافتنی نیز ماهیت اعتباری دارند. حساب های پرداختنی بیانگر میزان تعهدات شرکت ناشی از خرید کالا و خدمات است

همانطور که در صحبت قبلی گفتیم، در حساب های دریافتنی، کسی که بدهکار است، اوراق شرکت را برای آن تحویل می دهد. تا زمانی که بدهکار اسنادی را در حساب های دریافتنی به شرکت تحویل ندهد. احتمال وصول مطالبات نسبت به حسابهای دریافتنی کمتر است.

با توجه به شرایط مالی و اقتصادی که در هر شرکتی پیش می آید اسناد مطالبات و پرداخت تغییراتی دارد که باید در حسابداری شرکت مورد استفاده قرار گیرد. طبق قوانین مالی، هیچ تغییری نباید در برگه داده اعمال شود. فقط یک سند تغییر جدید را می توان ایجاد و تعریف کرد.

برای صدور سند تصحیح فقط باید سند قبلی را صادر کنید تا اعداد مورد نظر تصحیح شود. در پایان سند، کافی است تاریخ سند مربوطه و سندی که در آن برای اصلاح صادر شده است، ذکر شود تصحیح آسان سند و عدم باقی ماندن اثری از خطا از بارزترین مزایای روش تصحیح مستقیم است

 

 از معایب این روش می توان به امکان تغییر و سوء استفاده از حساب ها اشاره کرد. در این راستا گزارش هایی که در گذشته با فرض نادرست بودن مدارک ارائه شده است باید مورد بازنگری قرار گیرد. اگر اشتباهات بارها تکرار شود. پس از تدوین و اصلاح گزارش نهایی؛ تعیین دلیل تغییر نتایج کمی گیج کننده است که یکی دیگر از موارد آسیب پذیری مستقیم است.

روش اصلاح غیرمستقیم که با صدور سند جدید دنبال می شود و اصول حسابداری رعایت می شود در نتیجه گزارش های تهیه شده همیشه به روز بوده و احتمال سوء استفاده کمتر است.

 

 

 

تاریخ ارسال : 1402/7/24